Gisteravond hebben we van Rafael, de expeditieleider een
prachtig plan gepresenteerd gekregen.
We zouden landen op Bailey Haid, aan de buitenkant van
Deception Island. Deception Island is een krater die voor driekwart is
gesloten. Er is een nauwe ingang waar een schip weliswaar gemakkelijk door kan,
maar met een rots onder water, in het midden.
De binnenkant van Deception Island werd gebruikt om te schuilen voor
zwaar weer. Er zijn resten te zien van een oud walvisstation.
Op Bailey Head kregen bergwandelaars de mogelijkheid om de
kraterrand over te steken, om binnenin weer opgepikt te worden. Wie dat wilde
kon naar de chinstrap-pinguïnkolonie en daarna weer aan boord. De
niet-wandelaars kregen en zodiaktocht langs zeeleeuwen; daarna zou l’Austral de
krater invaren en volgde een landing binnenin voor de overblijfselen van de
walvisstations en natuurlijk om de pinguins en wellicht zeeleeuwen te zien.
Opgestaan om 4 uur, ontbijt half 5, om 5 uur in de zodiak.
Zover kwam het helaas
niet. Al tijdens het ontbijt vloog het servies door het restaurant. Op het
voordek een laag sneeuw. We zitten middenin een depressie met zware oostenwind.
L’Austral is nog wel in de krater gevaren, maar een landing
bleek niet te doen. De zee was wel rustig maar het schip pakte bovenlangs te
veel wind.
 |
| Giant Petrel |
We zijn nu op weg naar de Shetland-eilanden. Er is contact
geweest met andere schepen en we proberen aan de oostkant van de depressie te
komen. Misschien vandaag nog een landing.
Om 10 voor 9 wordt het weer ineens rustiger. We zijn uit de
storm en naderen een eiland, het blijkt Hannah's Point. We gaan aan land, onze
laatste landing is op Walkers Bay. Een beschutte baai in de holte, zo te zien van
een oude vulkaankrater. De net gevallen sneeuw als een laagje suikerspin over
de vulkaanrotsen. Als we geluk hebben zeeolifanten.
Dichterbij hebben we inderdaad geluk. Er ligt een grote groep
zeeolifanten op het zwarte lavastrand. Ze zijn in de rui. Ze vervellen in korte
tijd volledig en voelen zich daarom niet goed, blijven op het strand liggen.
Enorm grote, dikke beesten, de mannetjes kunnen tot 5 meter lang worden.
Vanmiddag de laatste lezing van Ramsey Nasr, fragmenten uit
de film die Ponting heeft gemaakt over de reis van Scott. Prachtige beelden. Ook zo mooi hoe hij spreekt. De film is
onlangs gerestaureerd en gedigitaliseerd in Engeland, ook het Eye-filminstituut
heeft er aan meegewerkt.
Aansluitend een lezing van gids Andrew over walvissen.
Interessant, maar het slaaptekort begint op te breken. Even plat en dan naar de
briefing van de gidsen en het diner.
De zee begint aardig wild te worden, we zijn allebei
weer begonnen met zeeziektepillen. Hopelijk gaat het deze keer ook goed. Het
schip schommelt erg heen en weer. In de
Drake Passage kunnen de stabilisatoren worden gebruikt, maar hier niet,
omdat er ijs ligt. We hebben de spullen op de kamer zoveel mogelijk in laden
gestopt. Alles vloog heen en weer. Op de hogere dekken schoven mensen met
matras en al van het bed af.
