De eerste ijsberg komt langsdrijven. It's kodaktime! Op het hellende deel zitten pinguins.
 |
| Kinbandpinguiins op onze eerste ijsberg |
We staan veel op het
dek en kijken naar de vogels, vaak samen met Welshman Simon, die het meeste weet van vogels.
Veel petrels (Kaapse duiven) en albatrossen, waaronder de
roetkopalbatros, heel veel waren er, voor ons iets als kraaien, maar Simon
vertelde dat het heel bijzonder was. Waarvan akte, wij weten niet beter.
 |
| Cape petrel of Kaapse duif |
Simon verzorgt ook een lezing over pinguïns, hun
gedrag, de soorten. Interessant, veel mooie foto’s, leuke gids ook, 'naturalist' worden de gidsen aan boord genoemd.
Direct daarna de eerste lezing van Herman Wijffels, over de
situatie waarin we nu verkeren: financieel-economisch, ecologisch, onze wijze
van organiseren en onze cultuur van verspilling.
Dan een briefing over de
IAATO-gedragsregels op Antarctica.
Belangrijkste zaken waren het niet binnenbrengen van vreemde zaden en
materialen via je kleding. Voor de eerste landing moet je je hele buitenlaag en
vooral alle klittenband stofzuigen. Verder richtlijnen over het niet verstoren
van de dieren op Antarctica. Ze zijn niet bang en de neiging is om naar ze toe
te gaan. Opzet is dat de dieren geen gedragsverandering mogen vertonen in de buurt
van mensen. Pinguïns, vooral de Gentoo-pinguïns zijn vaak zo nieuwsgierig dat
ze zo naar je toekomen.
Verder de stimulans om vooral mee te doen. Ga naar het dek,
onderga het, be there! Gingen we aan land, dan liet de kapitein niet na om elke
keer weer te zeggen, dat elke landing
een kans is om meer te zien en mee te krijgen van Antarctica. Het expeditieteam
wordt voorgesteld; gidsen, biologen, metereologen, geologen, veel kennis aan
boord.
’s Middags de eerste verrassing. Door de noordenwind en het
rustige weer zijn we veel eerder bij de Shetlandeilanden dan gepland en kunnen
we aan land.
Stap 1 is het zo goed mogelijk stofzuigen van de kleren. Vooral klittenband is belangrijk. Alles is er op gericht om te voorkomen, dat er vreemde zaken op Antarctica terechtkomen.
 |
| Ilona en Deddeke |
Dan
terug naar de hut en alle laagjes stapelen. Bij de eerst paar landingen blijven
we experimenteren met de beste aanpak.
Aan het einde van de reis is mijn standaard: thermo en wollen ondergoed over elkaar,
skibroek of winddichte broek, afhankelijk van de kou, regenbroek. Dunne wollen
sokken (Bridgedale) en daarovereen skisokken van wol. Bovenkleding: icebreaker
en soms nog een extra fleece, dan de windstopper en de rode parka. Fleece kol,
die ik over mijn hoofd en om mijn hals doe, dan de windstoppermuts met
oorflappen er over. Eventueel de capuchon. Zonnebril mee aan touwtjes. Ik heb
meestal de dikke wanten aangehad, met
ritsjes tussen duim en wijsvinger. Ritsje rechts 1 cm open voor mijn wijsvinger
om foto’s te maken. Bij heel koud weer zijden onderhandschoentjes. Ook fijn
voor die ene wijsvinger. Fototoestel
mee. De kijker liet ik meestal achter, te zwaar.
Dan met de laarzen in de hand naar het achterdek. Laarzen
aan en door een desinfectiebad naar de Zodiak. Je in de Zodiak laten helpen (er
waren altijd drie mannen aanwezig om je handen vast te houden, er lag veel
nadruk op veiligheid. Als we vanaf een eiland in een Zodiak stapten: laarzen
schoonmaken in zee, met een soort borstelmat. Bij aankomst op het schip nog een
keer borstelen en dan weer door de desinfectie. Dit alles is bedoeld om te
voorkomen dat we via onze laarzen en
wandelstokken ziekten verspreiden vanaf het vasteland en van eiland naar eiland.
 |
| Laarzen schoonmaken en het desinfectiebad op het achterdek (Deddeke) |
We varen eerst tussen de Shetlandeilanden door, richting Half Moon.
Onderweg mooie plaatjes.
De eerste landing was op Half Moon, een piepklein eiland in
de Shetlandeilandengroep. Het is de helft van een vulkaankrater.
Bijzonder om daar te staan, tussen de pinguïns, in de sneeuw.
Twee soorten pinguïns gezien: chinstrap- of kinbandpinguïns met een streep onder de kin
en gentoo- of ezelspinguïns met een rode snavel en een witte stip aan de kop. Ze waren
druk bezig met hun nesten en namen steentjes mee vanaf het strand naar hoger
gelegen plekken. We waren gewaarschuwd voor pinguïn -
highways: de routes
die de pinguïns kiezen van het strand naar hun nest. Zij hebben altijd
voorrang. Verder was een ijzeren regel van 5 meter afstand. (Behalve als de
pinguïns zelf een andere keuze maakten)
Ramsey Nasr gaat van
start. Hij gaat vertellen over de reizen van Amundsen en Scott. Vandaag een inleiding.
