20-21 november: inschepen en de Drake Passage, Captains dinner

Vanuit de bus kunnen we direct aan boord. Paspoort inleveren, op de foto en we krijgen een sleutel van de hut. We zijn onverwacht over geplaatst naar een andere hut, met balkon. Hut is prachtig en het balkon zal ons tijdens de reis nog vaak heel blij maken.

Goede bedden, eigen WC en douche, en verder van alle gemakken voorzien. Opvallend groot beeldscherm, waar we nog veel naar zullen kijken.  Bevat een menu met films, muziek (niks mee gedaan, geen tijd) een webcam vanaf  de stuurhut naar voren(erg leuk) en vooral; alle aankondigingen en programma’s van de volgende dag.

Welkomstwoord van de kapitein een korte uitleg van hoe alles werkt aan boord. We zijn gaan eten in een van de twee restaurants op het schip.

’s Avonds ontving iedereen een woest-rode parka voor de zodiakcruises en de landingen. De laarzen, die we hadden gehuurd stonden klaar in de hut.
Verder aan boord: fitness, buitenzwembad, internetcenter (niet heel succesvol dus) en  een winkel voor wie te weinig warme spullen bij zich had. Na de eerste landingen zagen we ze steeds meer:  jasjes, bodywarmers, fleecetruien, handschoenen en mutsen met l’Austral er op.  Om het over de niet-zichtbare onderlagen maar niet te hebben. De reis leek voor veel mensen vooraf een cruise, maar had veel meer het karakter van een expeditie (maar dan wel met luxe hutten en heel lekker eten)

Vanaf 9 uur gaan varen, eerst door het Beagle Kanaal (beetje donker, niet heel veel van gezien) en daarna de Drake Passage.

We waren de dag ervoor al begonnen met Sybolts zeeziektetabletten. Wel een beetje last gehad, maar goed te doen. Veel naar buiten kijken of gaan liggen op je bed was het beste. Een aantal  mensen van de groep is wel flink onderuit gegaan. De pillen werken ook goed als slaapmiddel, zo’n uur na het innemen krijg je –waar je ook zit- een overdonderende slaapaanval.

Na de lunch, de eerste zeedag een lezing over een bevoorradingskonvooi naar een Russisch station naar de koudepool, het koudste punt op aarde.

's Avonds is het zo ver, Captains Dinner. We stropen de panty's om en gaan een beetje nerveus richting restaurant.
We komen met de kapitein op de foto:

De crew staat strak in het pak en de meeste mensen zien er ook prachtig uit, maar gelukkig  is het niet heel dramatisch sjiek. Hier en daar is heus meer ongemak te zien: toch maar een spijkerbroek, gewone schoenen, te krap jasje of juist te groot. En als je eenmaal zit is het geen probleem meer. Gezellig gegeten met de mensen van onze groep, we trekken veel op met Ilona en Colin. Het eten is erg goed. De echte cruisegangers pik je er nu wel uit, trouwens.

Wij in onze kleren in de hut met de zelfontspanner

Hier een paar foto's van het heerlijke eten, dat  we elke middag en avond kregen en de mooi gedekte tafel:

De foto's van Jan en Cox tijdens het Captains  dinner:

Ruud,  Diana, Jan, Cox, en ik tijdens  het diner

Ruud, Diana, Jan, Cox,  ik, Deddeke's haar, Frederic, Henny

20 november: de vlucht naar Ushuaia, een bustocht door het nationale park Terra del Fuego

De vlucht naar Ushuaia is voor ons goed verlopen, maar de chaos op het vliegveld was enorm. De plaatsen voor een deel van onze groep waren niet gereserveerd in de geplande vlucht. Compagnie du Ponant, die vanaf Buenos Aires de reis (vlucht en cruise (cruisade op z’n Frans) organiseerde, stond al klaar met bordjes om ons op te vangen. Bijna tweederde van de groep kon niet aan boord. Met vereende krachten is het gelukt om hen onder te brengen in twee andere vluchten. Uiteindelijk was iedereen wel tijdig aan boord van l’Austral.
Fijne bijkomstigheid: als tegemoetkoming voor de overlast kregen we een speciaal pasje voor gratis consumpties aan boord. Daar hebben we bescheiden gebruik van gemaakt, maar wel af en toe iets bijzonders geprobeerd aan de cocktailbar.

Na aankomst in Ushuaia zijn onze koffers meegenomen door de maatschappij en kregen wij een rondtoer door de stad het Nationale park en een Argentijns buffet. Nog een vogelboekje aanschaffen in Ushuaia was er niet bij, maar de toer door het park was prachtig.

De boot vanaf de bus

En Ushaia zelf: bizar. Jaren en jaren woonden hier alleen “indianen”, de oorspronkelijke bevolking. De Argentijnse regering heeft er een gevangenis gesticht en langzamerhand kwamen er meer mensen wonen. Op dit moment is Ushuaia een redelijk stadje met industrie, veel havenactiviteit door de cruises naar Antarctica en toerisme vanwege de nationale parken. De regering blijft zwaar investeren, om hier mensen naar toe te krijgen. Zolang het bewoond is bestaat niet het risico dat Vuurland wordt ingenomen door Chili. Het klimaat is guur, maar mensen verdienen er drie keer zo veel als in de rest van Argentinie.  Voor veel mensen reden om te blijven en zelfs een overweging om geen hogere opleidingen te volgen.

Later op de avond vertrekken we vanaf Ushuaia,  door het Beaglekanaal.

l'Austral

Ons schip voor de reis is de afgelopen week de Atlantische Oceaan overgestoken en ligt nu in de haven van Montevideo.
Je kunt het schip volgen op de website Marinetraffic.com, ook als we op het Antarctisch Schiereiland zijn. Via de link kom je bij L'Austral, op de Live Map kun je zien waar we zitten.

We hebben onze hut voor onderin, vlak boven het water, aan de linkerkant, als je in de vaarrichting kijkt, bakboord, voor de liefhebbers.

De boot en de reis

De eerste drie dagen van onze reis, vanaf 17 november, zitten we in Buenos Aires met het grootste deel van het reisgezelschap; dit is de pretour. We gaan deels met georganiseerde tours, maar kunnen ook op eigen gelegenheid de stad verkennen.

Op woensdagochtend 20 november vertrekken we met een chartervlucht naar Ushuaia op Vuurland, Zuid-Argentinië. We schepen daar in op het schip, L'Austral, een Frans cruiseschip. D. en ik hebben samen een hut.
Een deel van het gezelschap van de NRC-reis sluit in Ushuaia aan.
Herman Wijffels en Ramsey Nasr zullen speciaal voor de deelnemer aan de NRC-reis lezingen geven.

Herman Wijffels was onder meer voorzitter van de hoofddirectie van de Rabobank, voorzitter van de SER. Momenteel spant hij zich in op duurzaamheid; hij is co-voorzitter van Worldconnectors, een Nederlandse denktank die zich inzet voor een duurzame, vreedzame en rechtvaardige wereld.
Ter voorbereiding op de reis hebben we een leeslijst ontvangen.
Vanuit het interessegebied van Herman Wijffels stonden daar onder meer boeken op van Frank Visser (IMMovator) over Ken Wilber over wetenschap en spiritualiteit in een intregraal concept en Paul Gilding: "The great disruption" over duurzaamheid en de klimaatcrisis in relatie tot ons economische systeem.
Genoeg te lezen, eerst.

Ramsey Nasr, acteur, schrijver, dichter des vaderlands tot begin 2013, columnist. Van hem verhalen over de poolreizigers en andere vertellingen.

Naast Ramsey Nasr en Herman Wijffels zullen andere specialisten lezingen verzorgen voor alle passagiers op het schip, over geologie, geschiedenis, en het dierenleven op Antarctica.

We reizen met L'Austral, een cruiseschip onder Franse vlag; met Franse kok, ook, dus niet verkeerd. Er is op het schip ruimte voor ruim 200 passagiers, een flink aantal meer dan de 25 deelnemers aan de NRC-reis.

De reis op L'Austral duur tot 30 november. We ontschepen en vliegen terug naar Buenos Aires.
Op zondag 1 december hebben we nog een dag vrij te besteden in Buenos Aires.
's Avonds terug naar Amsterdam. Daar komen we aan op 2 december om ongeveer 16.00 uur.