Intermezzo: mijn camera

Een paar keer vragen gehad over de foto's.
Die van mij zijn allemaal gemaakt met de Sony Cybershot DSC HX300. Een compactcamera met 50x  automatische zoom. Het zoombereik is van 24 tot 1200mm. Je kunt je onderwerpen goed dichterbij halen, zoals  de keizerspinguin, die ik met het blote oog eigenlijk niet kon zien. Ook  macrofotografie gaat heel goed. De lenzen zijn van Carl  Zeiss.

Natuurlijk gaat het allemaal veel beter op Antarctica dan thuis door het intense en prachtige licht.
Dat was ook meteen de uitdaging. Ik heb mijn toestel  bij de fotograaf gekocht (De Boer  Coevorden) en bij aankoop en ook later veel goede tips gekregen. Van de mooiste foto's ga ik een fotoboek maken, daar gaat maximaal 10% in van alles  wat ik heb. Lastig, er moeten ook een heleboel mooie uit. Foto de Boer wil daar bij helpen.

Op Antarctica  heb ik  vrijwel steeds gebruik gemaakt van het polarisatiefilter, eigenlijk een soort polaroidfilter voor je lens. Daardoor  krijg je mooie contrasten en veel relief  in sneeuw  en ijs. Hij is instelbaar, afhankelijk van het licht.
Meestal was het licht  nog te sterk voor het filter. De meeste foto's met sneeuw heb ik  een stapje onderbelicht. Samen met het filter kwam het dan goed. Een enkele keer had ik achteraf het filter weg moeten halen. Bij te weinig licht krijg en bruine waas.
Een derde optie bij veel licht was  werken met verschillende instellingen voor witbalans, maar dat  vond ik niet zo'n succes.

De meeste foto's heb ik met de automaat gemaakt, standje superieur automatisch, met extra scherp beeld en goede belichting (er  werden meerdere opnamen per keer gemaakt  en over elkaar gelegd), blur (bewegingsonscherpte)- en ruisonderdrukking (afwijkingen in kleur op  bepaalde plekken op de foto). In deze stand kun je de onderbelichting wel zelf instellen.
 De foto's nemen meer geheugen in op je kaart, maar ik  had er meer bij me en ik heb alle foto's ook meteen op de minilaptop gezet. Dat was ook om te voorkomen dat ik niets  meer zou hebben als mijn fototoestel in het water zou vallen of iets anders ergs zou gebeuren.

Heel verrassend was het gemak waarmee de nachtopnames in Ushuaia lukten, met de camera geleund op de reling van het  balkon.

Het voordeel van deze camera is dat hij minder zwaar is dan een spiegelreflex en je alle lenzen in een hebt. Nadeel is dat hij toch weer een stuk groter en onhandiger is dan  een klein compactcameraatje, dat je in je zak hebt. Ik  heb voor de snelle momenten (zeeleeuwen, de walvis) wel wat kansen gemist. Ook  aan tafel ga je niet zo snel fotograferen met  zo'n toestel. Deddeke heeft  zo een paar heel mooie momenten vastgelegd.

Beetje kijken en knipsen maar!

Het verslag van fotograaf Ponting

Scott nam een flink aantal wetenschappers mee en ook een fotograaf. Zijn verslag werd in het Nederlands vertaald onder de titel: "Het eeuwige ijs, de Zuidpoolexpeditie van Kapitein Scott" door H.M. Ponting. Als e-book te downloaden bij de DBNL.

Ponting was door Scott meegevraagd als fotograaf. Hij had was een avonturier, had veel gereisd en was een uitstekend en ambitieus fotograaf. Hij maakte onderweg overal foto's van en had projectie-apparatuur meegenomen voor de lange winter. Zijn foto's worden beschouwd als meesterwerken in de poolfotografie. Scott schreef over hem: "Zijn talent om verhalen in beelden te vertellen wordt elke dag duidelijker".

Op het basiskamp had hij een doka. Zijn apparatuur nam hij mee op een slede.

Een aantal expeditieleden heeft hij leren fotograferen, omdat hij constateerde dat er tijdens de eerste zomer veel kansen verloren waren gegaan om via de fotografie, toen nog redelijk nieuw, alles vast te leggen.
Ook Scott heeft van hem leren fotograferen. Daaraan zijn ook de foto's te danken op de Zuidpool.

Technisch was het een hele toer, om met de kou en vooral de temperatuurverschillen om te gaan. Ponting werkte met platen, die erg gevoelig waren voor de temperatuurverschillen. Zijn camera's liet hij buiten staan, omdat ze bij de overgang van buiten naar binnen meteen kletsnat waren. Een aantal kleurenfilters sneuvelde door de uitzetting en samentrekking als gevolg van de verschillen in temperatuur.


Ponting geeft via zijn goed leesbare verslag een goede indruk van de expeditie in vele opzichten. Hij vertelt over fotografie, de natuur en de gebeurtenissen tijdens de anderhalf jaar, dat hij mee is op expeditie.

Maar op zijn best is hij uiteraard als fotograaf, dus hieronder een indruk van zijn foto's en een paar opvallende teksten.
Zelf lezen kan natuurlijk via de link.

Wat Ponting heeft gedaan gaan wij ook doen: kijken, kijken, kijken!

Dit is Ponting zelf, met rondom hem de zwaardwalvissen....

Denk hier ook even aan die paarden, op het bovendek...