Donderdag 28 november: Drake Passage: storm en op het Galadiner aan tafel met de kapitein

De Drake Passage is ogenschijnlijk kalm. Aan het schip zelf merk je dat het niet zo is. Enorm brede (ik denk wel zo’n 50 meter) en hoge golven maken dat je moeilijk loopt. In de ontbijtzaal was het vaak grijpen naar servies en stoelen. Gelukkig niet zeeziek.
We zijn halverwege ongeveer, zitten tussen twee grote depressies in. Een bij de South Shetlands en een bij Ushuaia. We lopen vooruit door eerder vertrek en door de gunstige wind.
 Ik maak foto's vanaf het balkon, maar later alleen vanuit het raam, op het balkon is het te gevaarlijk. De golven zijn zo hoog, dat het lijkt of je in een duinlandschap staat.

Erg hoge golven en let ook op de regenboog, in het midden rechts!

De kapitein verwacht dat we morgen rond  2 uur morgenmiddag aan het begin van het Beagle kanaal zijn.

De roetkopalbatrossen zijn er weer, net als de Cape petrels of Kaapse duiven.

Het zal moeilijk zijn afscheid te nemen van het schip. Als eerste voorbereiding voor het vertrek kunnen we vandaag ons zwemvest voor de zodiaklandingen en de laarzen inleveren. We zijn al wat aan het opruimen, ook.

Deddeke doet mee aan de Tai Chi, vanmorgen. Verder straks een lezing over het leven onder zee in deze regio.

Om 11 uur een lezing over het zeeleven op Antarctica, ’s middags een discussie naar aanleiding van de lezingen van Herman Wijffels. Weer heel interessant.

Zou graag eens verder willen nadenken over de ongelijke ritmes  van allerlei  golfbewegingen. De aarde en de opwarming en  afkoeling over grotere periodes, de opwarming nu, de economische en maatschappelijke golfbewegingen en het vastlopen van economische systemen, de eindigheid van bronnen en de belasting van de  aarde, de veel kortere bestuurlijke en organisatorische op- en neergangen en dan de individuele bewegingen, met een nog kortere doorlooptijd.
Dat gaan we thuis doen.
Hup, weer verder.

Weer even bijkomen en dan naar de film, Earth. Verschillende activiteiten worden afgelast, het begint flink te spoken. De golven rollen over ons balkon, de balkonstoelen aan de andere kant van de gang worden binnengehaald, overal gaan veiligheidsdeuren dicht.

Wat wel doorgaat, is het Galadiner. Een deel van onze groep mag met de kapitein dineren, Deddeke steekt in eerste instantie tot ons beider schrik haar vinger op (er meldde zich haast niemand aan, eerst..) Even de pip, maar wat een leuke avond.

De kapitein vertelde over het schip, zijn voorkeur voor motorrijden. Nederland kende hij niet zozeer van Amsterdam, maar van Assen, of all places.
Tijdens het diner wordt de zee steeds wilder, mensen schuiven met stoel en al door de ruimte, glazen moet je vasthouden. De kapitein vertrekt naar de brug, vlak na het voorgerecht.  De restaurantmanager gaat in op onze vraag of Rafeal, de expeditieleider bij ons zou mogen komen zitten.  Weer prachtige verhalen, ook over South Georgia, met al zijn dieren en vogels. Rafeal komt uit de Elzas (Mulhouse en de wijnstreek), heeft in Straatsburg ecologie gestudeerd en brengt nu de helft van het jaar ongeveer door op l’Austral  of andere schepen, zoals de Plancius. De rest van de tijd maakt hij lange tochten, overal ter wereld, lopend of op de fiets.
Het was erg leuk, ook met onze reisgenoten en natuurlijk optimaal geprofiteerd van onze damespakjes!

Vanaf Deddeke (rood vest) met de klok mee: Judith, Ton, ik, Monique, de kapitein, Jean-Philippe Lemaire, Cox, Wim en Ramsey