Hieronder het bericht, dat ik op 26 november heb geplaatst, even schakelen in de tijd en dan loopt het weer vanzelf.
Wat de bedoeling was, een blog met een dagelijks verslag en
wat foto’s is niet gelukt. Het had ons erg leuk geleken om jullie bijna live op
de hoogte te houden van de reis.
Het internet bleek vaak niet te werken. In eerste instantie
heb ik nog geprobeerd om via mijn telefoon blogs te plaatsen, maar ook dat
lukte niet goed. Het is bij een enkel Whatsappje gebleven.
Een dagboek bijhouden was een tweede optie. Waar we ons op
hebben verkeken i s de enorme drukte in het programma. Meestal twee landingen
per dag, gepaard gaand met flinke verkleedpartijen, een of twee lezingen, van
Ramsey Nasr of Herman Wijffels, die met onze reis mee waren of van de
expeditieleiders over het geologie, wildlife en expedities . Daarnaast in het
begin een aantal verplichte bijeenkomsten over het reddingsplan, informatie
over hoe de landingen in hun werk gaan, gedragscodes op Antarctica. Elke dag
een briefing over de volgende dag en vaak ook nog een briefing voor de
NRC-groep.
En daarnaast: eten, eten, eten. Uitgebreid ontbijten, een
fantastische Franse driegangenlunch met een warm hoofdgerecht en ’s avonds
Franse keuken op zijn best met een viergangenmenu. Het risico om als een
bolronde Wedellzeehond van boord te gaan is niet ondenkbaar.
En natuurlijk kijken, kijken, kijken. Zoveel mogelijk
buiten, kijker en fototoestel mee. Zo mooi. Zo mooi.
Geen blogs, geen dagboek, want daar hadden we gewoon geen
tijd voor, maar hierbij plan B: de komende uren zit ik op het panoramadek van de boot en in het vliegtuig, met het programma van de
afgelopen dagen bij de hand. We gaan vandaag,
en morgen en overmorgen op de boot en in het vliegtuig een inhaalslag
maken, zodat we in het hotel in Buenos Aires toch een mooi verhaal op het blog kunnen plaatsen, met de mooiste
foto’s natuurlijk.
Plannen B hebben we volop gehad deze reis, meestal in ons
voordeel. Het weer was fantastisch, waardoor er extra landingen konden worden
georganiseerd. Een enkele keer werd een walvis gespot. Dan keert het schip en
proberen we er in de buurt te komen. Ook bijzondere ijsbergen en speciale
locaties leidden tot veranderingen in de plannen. Per dag werd ook gekeken wat
voor de volgende dag de meest geschikte bestemming zou zijn, afhankelijk van
het weer.
Per dag kan het weer een aantal keren omslaan. Wel hebben we
heel veel geluk gehad. De oversteek in het begin verliep voorspoedig, waardoor
we aan het einde van de tweede dag al aan land konden op de Shetlands. Tijdens
onze rondvaart hadden we af en toe mist
en lichte sneeuw en een heel enkele keer harde wind en sneeuw. De landingen varieerden
van stralende zon, 8 graden, nattige sneeuw op de grond tot harde wind bijna vorst en stuifsneeuw. Overdag, en dat was het voortdurend, omdat het hier maar een paar uur
donker is per etmaal, lagen de temperaturen
boven nul. De wind en de neerslag bepaalden of je je in een luxe
wintersportresort waande of toch veel aan Amundsen en Scott moest denken. Maar
dan met temperaturen die 20 tot 30 graden lager waren midden op Antarctica.
Een ding is wel duidelijk geworden: wij zijn op bezoek; op
Antarctica is het weer de baas.