Vrijdag 29 november, de laatste zeedag, afscheid van de gidsen

Vandaag de laatste zeedag. Jammer dat het bijna voorbij is. Maar ook hier weer verrassingen. We staan vroeg op om Kaap Hoorn te zien, het hoort bij Chili.

Foto's vanaf het balkon! 

Warm aankleden en dan naar het dek, om Kaap Hoorn te zien.

Dan blijkt ook, dat er dolfijnen zijn rondom het schip. Prachtig, ze scheren door het water, soms met hun rugvin net boven water, ze komen vlakbij het schip.

We varen verder richting Beagle kanaal. We krijgen een presentatie van de gidsen over de hoogtepunten van de reis en ook wat persoonlijke impressies van ze, in de theaterzaal.

theaterzaal

Een deel van de gidsen in de zaal

Rafael vertelt, dat het schip na ons niet door het Lemairekanaal kon vanwege het ijs. Ook de landing in Port Lockroy, bij het postkantoor kon niet. We hebben heel veel geluk gehad met het weer en met het ijs, de afgelopen week.

Rafael

Voor de gidsen waren er meerdere hoogtepunten: de variëteit aan soorten die we hebben gezien, zoals de springende bultrug, de keizerspinguïn, de landing op het ijs en het contact met de jonge zeeolifant.

Simon

Zij vertrekken over 2 dagen opnieuw naar het Antarctisch schiereiland.

Hieronder een foto van de gidsen voor het schip, bovenop de kapitein:

Onze favorieten: Marcel uit Costa Rica, Jorge uit Colombia, Simon uit Wales en Rafael uit de Elzas.

Er komt een link op de website van de maatschappij du Ponant met het logboek en de kaart.
We krijgen de detailkaart met de hele tocht ook op papier mee.

Leuk, is goed over nagedacht.

We beginnen met inpakken. 

Donderdag 28 november: Drake Passage: storm en op het Galadiner aan tafel met de kapitein

De Drake Passage is ogenschijnlijk kalm. Aan het schip zelf merk je dat het niet zo is. Enorm brede (ik denk wel zo’n 50 meter) en hoge golven maken dat je moeilijk loopt. In de ontbijtzaal was het vaak grijpen naar servies en stoelen. Gelukkig niet zeeziek.
We zijn halverwege ongeveer, zitten tussen twee grote depressies in. Een bij de South Shetlands en een bij Ushuaia. We lopen vooruit door eerder vertrek en door de gunstige wind.
 Ik maak foto's vanaf het balkon, maar later alleen vanuit het raam, op het balkon is het te gevaarlijk. De golven zijn zo hoog, dat het lijkt of je in een duinlandschap staat.

Erg hoge golven en let ook op de regenboog, in het midden rechts!

De kapitein verwacht dat we morgen rond  2 uur morgenmiddag aan het begin van het Beagle kanaal zijn.

De roetkopalbatrossen zijn er weer, net als de Cape petrels of Kaapse duiven.

Het zal moeilijk zijn afscheid te nemen van het schip. Als eerste voorbereiding voor het vertrek kunnen we vandaag ons zwemvest voor de zodiaklandingen en de laarzen inleveren. We zijn al wat aan het opruimen, ook.

Deddeke doet mee aan de Tai Chi, vanmorgen. Verder straks een lezing over het leven onder zee in deze regio.

Om 11 uur een lezing over het zeeleven op Antarctica, ’s middags een discussie naar aanleiding van de lezingen van Herman Wijffels. Weer heel interessant.

Zou graag eens verder willen nadenken over de ongelijke ritmes  van allerlei  golfbewegingen. De aarde en de opwarming en  afkoeling over grotere periodes, de opwarming nu, de economische en maatschappelijke golfbewegingen en het vastlopen van economische systemen, de eindigheid van bronnen en de belasting van de  aarde, de veel kortere bestuurlijke en organisatorische op- en neergangen en dan de individuele bewegingen, met een nog kortere doorlooptijd.
Dat gaan we thuis doen.
Hup, weer verder.

Weer even bijkomen en dan naar de film, Earth. Verschillende activiteiten worden afgelast, het begint flink te spoken. De golven rollen over ons balkon, de balkonstoelen aan de andere kant van de gang worden binnengehaald, overal gaan veiligheidsdeuren dicht.

Wat wel doorgaat, is het Galadiner. Een deel van onze groep mag met de kapitein dineren, Deddeke steekt in eerste instantie tot ons beider schrik haar vinger op (er meldde zich haast niemand aan, eerst..) Even de pip, maar wat een leuke avond.

De kapitein vertelde over het schip, zijn voorkeur voor motorrijden. Nederland kende hij niet zozeer van Amsterdam, maar van Assen, of all places.
Tijdens het diner wordt de zee steeds wilder, mensen schuiven met stoel en al door de ruimte, glazen moet je vasthouden. De kapitein vertrekt naar de brug, vlak na het voorgerecht.  De restaurantmanager gaat in op onze vraag of Rafeal, de expeditieleider bij ons zou mogen komen zitten.  Weer prachtige verhalen, ook over South Georgia, met al zijn dieren en vogels. Rafeal komt uit de Elzas (Mulhouse en de wijnstreek), heeft in Straatsburg ecologie gestudeerd en brengt nu de helft van het jaar ongeveer door op l’Austral  of andere schepen, zoals de Plancius. De rest van de tijd maakt hij lange tochten, overal ter wereld, lopend of op de fiets.
Het was erg leuk, ook met onze reisgenoten en natuurlijk optimaal geprofiteerd van onze damespakjes!

Vanaf Deddeke (rood vest) met de klok mee: Judith, Ton, ik, Monique, de kapitein, Jean-Philippe Lemaire, Cox, Wim en Ramsey

Vrijdag 22 november: Drake Passage en Half Moon (versie 2)

De eerste ijsberg komt langsdrijven. It's kodaktime!  Op het hellende deel zitten pinguins.

Kinbandpinguiins op onze eerste ijsberg

We staan veel op het dek en kijken naar de vogels, vaak samen met Welshman Simon, die het meeste weet van vogels.

Veel petrels (Kaapse duiven) en albatrossen, waaronder de roetkopalbatros, heel veel waren er, voor ons iets als kraaien, maar Simon vertelde dat het heel bijzonder was. Waarvan akte, wij weten niet beter.

Cape petrel  of Kaapse duif

Simon verzorgt ook een lezing over pinguïns, hun gedrag, de soorten. Interessant, veel mooie foto’s, leuke gids ook, 'naturalist' worden de gidsen aan boord genoemd.

Direct daarna de eerste lezing van Herman Wijffels, over de situatie waarin we nu verkeren: financieel-economisch, ecologisch, onze wijze van organiseren en onze cultuur van verspilling.

Dan een briefing over de IAATO-gedragsregels op Antarctica. Belangrijkste zaken waren het niet binnenbrengen van vreemde zaden en materialen via je kleding. Voor de eerste landing moet je je hele buitenlaag en vooral alle klittenband stofzuigen. Verder richtlijnen over het niet verstoren van de dieren op Antarctica. Ze zijn niet bang en de neiging is om naar ze toe te gaan. Opzet is dat de dieren geen gedragsverandering mogen vertonen in de buurt van mensen. Pinguïns, vooral de Gentoo-pinguïns zijn vaak zo nieuwsgierig dat ze zo naar je toekomen.

Verder de stimulans om vooral mee te doen. Ga naar het dek, onderga het, be there! Gingen we aan land, dan liet de kapitein niet na om elke keer weer te zeggen,  dat elke landing een kans is om meer te zien en mee te krijgen van Antarctica. Het expeditieteam wordt voorgesteld; gidsen, biologen, metereologen, geologen, veel kennis aan boord.

’s Middags de eerste verrassing. Door de noordenwind en het rustige weer zijn we veel eerder bij de Shetlandeilanden dan gepland en kunnen we aan land.

Stap 1 is het zo goed mogelijk stofzuigen van de kleren. Vooral klittenband is belangrijk. Alles is er op gericht om te voorkomen, dat er vreemde zaken op Antarctica terechtkomen.

Ilona en Deddeke

Dan terug naar de hut en alle laagjes stapelen. Bij de eerst paar landingen blijven we experimenteren met de beste aanpak.  Aan het einde van de reis is mijn standaard:  thermo en wollen ondergoed over elkaar, skibroek of winddichte broek, afhankelijk van de kou, regenbroek. Dunne wollen sokken (Bridgedale) en daarovereen skisokken van wol. Bovenkleding: icebreaker en soms nog een extra fleece, dan de windstopper en de rode parka. Fleece kol, die ik over mijn hoofd en om mijn hals doe, dan de windstoppermuts met oorflappen er over. Eventueel de capuchon. Zonnebril mee aan touwtjes. Ik heb meestal de dikke wanten aangehad,  met ritsjes tussen duim en wijsvinger. Ritsje rechts 1 cm open voor mijn wijsvinger om foto’s te maken. Bij heel koud weer zijden onderhandschoentjes. Ook fijn voor  die ene wijsvinger. Fototoestel mee. De kijker liet ik meestal achter, te zwaar.

Dan met de laarzen in de hand naar het achterdek. Laarzen aan en door een desinfectiebad naar de Zodiak. Je in de Zodiak laten helpen (er waren altijd drie mannen aanwezig om je handen vast te houden, er lag veel nadruk op veiligheid. Als we vanaf een eiland in een Zodiak stapten: laarzen schoonmaken in zee, met een soort borstelmat. Bij aankomst op het schip nog een keer borstelen en dan weer door de desinfectie. Dit alles is bedoeld om te voorkomen  dat we via onze laarzen en wandelstokken ziekten verspreiden vanaf het vasteland en van eiland naar eiland.

Laarzen schoonmaken en het desinfectiebad op het achterdek  (Deddeke)

We varen eerst tussen de Shetlandeilanden door, richting Half Moon.
Onderweg mooie  plaatjes.

De eerste landing was op Half Moon, een piepklein eiland in de Shetlandeilandengroep. Het is de helft van een vulkaankrater.
Bijzonder om daar te staan, tussen de pinguïns, in de sneeuw.
Twee soorten pinguïns gezien: chinstrap- of kinbandpinguïns met een streep onder de kin en gentoo- of ezelspinguïns met een rode snavel en een witte stip aan de kop. Ze waren druk bezig met hun nesten en namen steentjes mee vanaf het strand naar hoger gelegen plekken. We waren gewaarschuwd voor pinguïn -highways: de routes die de pinguïns kiezen van het strand naar hun nest. Zij hebben altijd voorrang. Verder was een ijzeren regel van 5 meter afstand. (Behalve als de pinguïns zelf een andere keuze maakten)

Het lezingenprogramma wordt ter plekke opgeschort: de landingen gaan altijd voor, heel fijn aan deze reis.

Hieronder een deel van de foto's.

Gentoo

Kinband

Steentjes worden van het strand gehaald voor de nesten

Snelverkeer

Gentoopinguin, liggend in de sneeuw

Mossen

Wedell zeehond luiert in de zon

Pinguinsporen tussen de nesenen de zee

Pinguinei, leeggeroofd door een Skua. Die pakt het voorzichtig in de bek en maakt op een rustige plek een gaatje in het ei.

het schip

Kelpmeeuwen

's Middags de eerste lezing van Herman Wijffels, interessante benadering.

Ramsey Nasr  gaat van start. Hij gaat vertellen over de reizen van Amundsen en Scott. Vandaag een inleiding.