De vlucht naar Ushuaia is voor ons goed verlopen, maar de
chaos op het vliegveld was enorm. De plaatsen voor een deel van onze groep
waren niet gereserveerd in de geplande vlucht. Compagnie du Ponant, die vanaf
Buenos Aires de reis (vlucht en cruise (cruisade op z’n Frans) organiseerde, stond
al klaar met bordjes om ons op te vangen. Bijna tweederde van de groep kon niet
aan boord. Met vereende krachten is het gelukt om hen onder te brengen in twee
andere vluchten. Uiteindelijk was iedereen wel tijdig aan boord van l’Austral.
Fijne bijkomstigheid: als tegemoetkoming voor de overlast kregen we een speciaal pasje voor gratis consumpties aan boord. Daar hebben we bescheiden gebruik van gemaakt, maar wel af en toe iets bijzonders geprobeerd aan de cocktailbar.
Na aankomst in Ushuaia zijn onze koffers meegenomen door de
maatschappij en kregen wij een rondtoer door de stad het Nationale park en een
Argentijns buffet. Nog een vogelboekje aanschaffen in Ushuaia was er niet bij,
maar de toer door het park was prachtig.
|
De boot vanaf de bus |
En Ushaia zelf: bizar. Jaren en jaren woonden hier alleen
“indianen”, de oorspronkelijke bevolking. De Argentijnse regering heeft er een
gevangenis gesticht en langzamerhand kwamen er meer mensen wonen. Op dit moment
is Ushuaia een redelijk stadje met industrie, veel havenactiviteit door de
cruises naar Antarctica en toerisme vanwege de nationale parken. De regering
blijft zwaar investeren, om hier mensen naar toe te krijgen. Zolang het bewoond
is bestaat niet het risico dat Vuurland wordt ingenomen door Chili. Het klimaat
is guur, maar mensen verdienen er drie keer zo veel als in de rest van Argentinie. Voor veel mensen reden om te blijven en zelfs
een overweging om geen hogere opleidingen te volgen.
Later op de avond vertrekken we vanaf Ushuaia, door het Beaglekanaal.