Zondag 24 november: Neko Harbour, Lemaire kanaal, Plennau en Port Charcot

Vroeg opgestaan, ongeveer zes uur en naar het dek. Het licht is prachtig en het is soms bijna windstil. Lekker kijken en fotograferen.

Uit het raam van de hut

Later aan land in Neko Harbour. Het is inmiddels koud geworden, het sneeuwt en waait steeds harder. We kunnen door de sneeuw de heuvel op, zwaar, omdat je steeds wegzakt. Bijzonder is dat je voetstappen blauw zijn, doordat de onderliggende sneeuw azuurblauw is door de hoge druk van de sneeuw. Die wordt zuurstofarm, waardoor de kleur ontstaat.

Als je in de sneeuw zakt komt je voet in de buurt van het zuurstofarme blauwe ijs. Overal waren blauwe sporen in de sneeuw.

Tsja. Aan de vieze voorkant kun je zien wat de vrouwtjes zijn...

Broedende Gentoo. Ze zijn  begonnen met broeden terwijl er nog sneeuw ligt. Nu zakken ze met eieren en al langzaam naar beneden. Als het nest te diep komt te liggen verlaten ze de eieren.

Wedellzeehond

 Een paar keer dezelfde gletsjerrand, voor het mooie blauw.

We gaan tot halverwege de heuvel, we hebben een mooi uitzicht en verwachten niet, dat het bovenaan veel anders is, dus terug. Er is zoveel te zien, beneden.

Flinke Gentoo-kolonies, ook hier weer. We wachten nog op het afkalven van een enorm blok ijs van de kant, maar dat gebeurt niet als wij er zijn. Eerder die  ochtend was het wel gebeurd, met een flinke vloedgolf tot gevolg. Er lag een Wedellzeehond op het strand.

a

Vereeuwigd voor het eerst op het vasteland van Antarctica in Neko Harbour

Daarna verder naar het Lemaire kanaal,de Kodak Gap in de wandeling, vanwege de mooie uitzichten aan beide kanten. Het Lemaire-kanaal is 20 km lang en erg smal.

De eerste serie foto's zijn  van de route naar het Lemairekanaal.

Hier komen we bij de ingang van het kanaal. De bergen lijken ingepakt in suikerspin door de pas gevallen sneeuw en soms een beetje mist. Als we in het kanaal zijn wordt het weer helderder.
In het begin was het nog stil op de brug, maar later was ik blij met het plekje vooraan. Het witte paaltje doet vaak mee, achter mij stonden mensen 1 of 2 rijen dik te kijken en te fotograferen.

Daarna naar Plenneau, het ijsbergenkerkhof. Hier lopen ijsbergen zich vast. We hebben hier een zodiaktoer gemaakt, prachtig blauwe ijsbergen gezien, verder een krabbeneter (soort zeehond) en een zeeleeuw.

Fototoestel even niet mee (stijve nek...). Achteraf wel spijt, ook door de krabbeneter.

Veel ijsbergen in Pleneau zijn hoekig van vorm

Daarna zijn we aan land gegaan in Port Charcot een eiland met een monument van deze Franse poolreiziger.  Harde wind en sneeuw. Met gids Jorge gepraat over de stenen, hij is geoloog. Het monument boven op de berg en de uitgebreide rondwandeling maar laten zitten. Te koud. Het respect voor Amundsen en Scott en hun mannen groeit.

Vervolglezing van Herman Wijffels over de nieuwe ideeën en mogelijkheden die er overal ontstaan, vooral lokaal. In zijn ogen moet het vanuit de lokale initiatieven komen dat er zaken gaan veranderen, in het geldsysteem, economisch, organisatorisch en in onze cultuur. Het lijkt erg op het gedachtengoed van de zeventiger jaren. Dat heeft het niet alleen gered of maar gedeeltelijk. Ben benieuwd of dat later nog naar voren komt.

In gesprek tijdens het eten.

Achter mij: Astrid en Bob, Nelly en Jaap en Wim en Judith.